Katarsis Nasıl Yazılır? Bir Günlük Hikâyesi
Bugün sabah Kayseri’nin o soğuk ama bir o kadar da huzur veren havasında yürürken, aklıma takıldı bir şey. Katarsis… Hani o, duygusal olarak insanın içini dökmesi, rahatlaması anlamına gelen şey var ya, işte onu düşündüm. Ama sadece düşündüm, çünkü bu kadarını bile yazmak, o kadar kolay değil. Bu yazıyı yazmak için önce çok şeyin geçmesi gerekti, hem de gerçekten çok. Peki, katarsis nasıl yazılır? Nasıl oluyor da bir insan duygularını kağıda dökerken rahatlayabiliyor? İçindeki acıyı, korkuyu, kırgınlığı, tüm o karışık hisleri birer kelimeye döküp onları anlamlı cümlelere dönüştürmek bu kadar basit olabilir mi? Belki de soruların cevabı yazarken bulunuyor, kim bilir.
Bir Zihinsel Çıkmaz: İçindeki Kaosu Dışarıya Dökme Arayışı
Geçen hafta, ne zaman başladıysa, birdenbire içimde bir huzursuzluk başladı. Hani bazen bir şeyler kafanıza yerleşir, ama bir türlü çıkaramazsınız ya, işte tam olarak o anlardan biriydi. Gündelik işler, insanlar, ilişkiler… Her şey üst üste gelince insan bir noktada susuyor, kendini bir boşluğa çekiyor. O boşlukta bir şekilde “yazmak” bir çıkış yolu gibi göründü. Ama nasıl yazılır? Nasıl ifade edebilirim içimdeki bu karışıklığı? Tam o sırada aklıma “katarsis” kelimesi geldi. Katarsis nasıl yazılır diye düşündüm, çünkü o an sadece yazmakla rahatlayabileceğimi biliyordum.
İlk başta, yazmanın bir çözüm olacağına inanmak bile zor geliyordu. Ne yazmalıyım? Neyi anlatmalıyım? O kadar çok şey vardı ki kafamda… Kayseri’nin sokaklarında yürürken, sadece bir şey istiyordum: İçimdekileri bir şekilde dışarı çıkarmak. Kendi kendime dedim ki, “İçindeki duygusal yükü nasıl dökebilirsin? İşte buradaki cevap, yazmakta.” Yavaşça, kalbimdeki kırıklar ve kafamdaki bulanıklık bir şekilde kağıda dökülmeye başladı. Evet, belki de bu kadarını yazabilirdim. Ama bu yazı öyle kolay olmamalıydı, biraz daha derine inmeli ve kalbimi gerçekten boşaltmalıydım.
Kelimelerle Yüzleşmek
Yazı yazmaya başladığımda, gerçekten ne kadar zor olduğunu fark ettim. Çünkü duygularımın her biri öylesine karmaşıktı ki, onları yazmak, bir puzzle’ı çözmek gibiydi. Kırgınlık, hayal kırıklığı, belki de bir miktar umutsuzluk vardı, ama yazarken bir yandan da sanki o hisleri anlamlandırıyordum. Şu an burada, yazarken, bir parçam daha rahatlıyordu. Yavaşça, katarsisin ne olduğunu, nasıl yazıldığını keşfetmeye başladım.
“Katarsis nasıl yazılır?” diye düşündüm. Ama aslında bu soruyu cevaplarken fark ettim ki, katarsis bir süreçtir. Birdenbire gerçekleşen bir şey değil. Her satırda, her kelimede biraz daha rahatlıyorum. Bir şeyleri kabulleniyorum. Her yazdığım cümle, bir diğerini doğuruyor, her kelime biraz daha içsel bir yolculuğa çıkmamı sağlıyor.
Hadi, gelin o anı biraz daha derinleştirelim. O gün bir kafede oturuyorum, elinde bir kahve, o soğuk kış havası dışarıda. Tam o anda, en sevdiğim şarkılardan biri çalmaya başlıyor. Bir an, şarkının melodisiyle kayboluyorum. Ama sonra, gözlerim uzaklara dalıyor, birden bir anı canlanıyor. Birkaç yıl önce, bir yaz akşamı… Bir ilişkiden sonra içimdeki kırıklık. İşte o an, o yazıyı yazmam gerektiğini fark ettim. Bu yazı, belki de içimdeki duyguları anlamama yardımcı olacaktı.
Katarsis: Yazarken Kendini Bulmak
Yazının sonunda, artık biraz daha huzurlu hissediyordum. Her ne kadar katarsis, başlangıçta sadece bir kelime gibi görünsede, aslında içindeki duygusal boşalımı sağlamak demekti. Bazen, bir insan yalnızca içindeki acıyı kelimelere dökerek biraz daha rahatlar. Yazarken kendimi bulduğumu, her cümlede biraz daha huzur bulduğumu fark ettim. Katarsis, sadece içindeki duyguyu ifade etmekle ilgili değilmiş. Bir anlamda, o duyguları dışarı dökerken kendini yeniden oluşturmakmış. Yavaşça ama emin adımlarla, o kaotik hislerden biraz daha arınmıştım.
Bir Sonraki Yazı İçin Yeni Bir Başlangıç
Yazmayı bitirirken, Katarsis nasıl yazılır sorusunun cevabını bulmuş oldum. Bazen, bir insanın içindeki karışıklık ancak dışarıya döküldüğünde anlam kazanır. O yüzden yazarken içindeki her şeyi dışarıya çıkarabilirsin. Belki de yazı, duygusal boşalımın sadece bir aracıydı. Şu anda, içimdeki o duygusal yük biraz hafiflemişti. Ama bunun bittiği anlamına gelmiyor. Yine bir şeyler birikmeye başladığında, belki tekrar yazacağım. Çünkü katarsis, bir kere yaşanacak bir şey değil. Her yazıyla biraz daha temizlenmek, biraz daha ferahlamak var.